یکى را دوست مى دارم ولى هرگز
او نمى داند. نگاهش مى کنم شاید
بخواند از نگاه من که او را دوست مى دارم
ولى افسوس که او هرگز نگاهم را نمى خواند
به برگ گل نوشتم من که او را دوست مى دارم
ولى او برگ گل را به ذلف کودکى اویخت تا
او را بخنداند....
